Z głębokim żalem informujemy o śmierci aktora Andrzeja Rozhina, który w naszym teatrze rozpoczynał swoją drogę artystyczną. O Jego śmierci poinformowała nas córka, Pani Klaudyna Rozhin.
Zespół Teatru im. Ch. H. Andersena składa wyrazy głębokiego współczucia rodzinie i bliskim Pana Andrzeja.
Andrzej Rozhin studiował przez rok aktorstwo w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, po czym ukończył filologię polską na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1961 roku został zaangażowany jako aktor w Państwowym Teatrze Lalki i Aktora im. Andersena w Lublinie, gdzie pracował przez sześć lat. Etat aktorski łączył z prowadzeniem założonego przez siebie w 1961 roku teatru Gong 2, który początkowo był teatrem studenckim, ale w październiku 1965 roku zmienił status na zawodowy, pod nazwą Akademicki Teatr UMCS Gong 2 z siedzibą w Chatce Żaka. Wówczas Andrzej Rozhin został zatrudniony przez UMCS na stanowisku kierownika artystycznego teatru, później – dyrektora i kierownika artystycznego. Ponadto był w nim reżyserem wszystkich przedstawień, autorem scenariuszy, aktorem. 1
Tak wspominał swoje początki:
Nie wiem gdzie spotkałem Stanisława Ochmańskiego, dyrektora Teatru Lalki i Aktora, który zaproponował mi pracę – dostałem etat w styczniu ’61 roku – na stanowisku aktora. Po roku zdałem aktorski egzamin eksternistyczny, czyli uzyskałem pełne uprawnienia i pracowałem w Teatrze Lalki i Aktora do roku 1967, czyli siedem sezonów, grając wiele głównych ról. 2
W sumie wyreżyserował ponad 180 realizacji w teatrach polskich i zagranicznych. W jego teatrach debiutowało wielu polskich artystów, m.in. Agnieszka Holland (Emigranci Sł. Mrożka), Bohdan Cybulski (Akt przerywany T. Różewicza).
Jako reżyser teatru dramatycznego zadebiutował w Teatrze Wybrzeże (Gdańsk) sztuką Tadeusza Różewicza Kartoteka (1970). Uprawiał różne gatunki dramatyczne (komedia, dramat, musical, opera), był inscenizatorem wielkich widowisk teatralnych, doskonale czuł muzykę i ruch w teatrze. Realizował repertuar m.in. sztuki Szekspira, Słowackiego, Wyspiańskiego, Bogusławskiego, Fredry, ale także z wielkimi sukcesami repertuar musicalowy. Kilkakrotnie reżyserował Operę za trzy grosze Brechta i Mutter Courage. Wprowadził na polskie sceny musicale O Podlas Gabora Pressera i Braci krwi Willy’ego Russela. Reżyserował Człowieka z La Manchy i Betleem Polskie w wersji operowej.
Zrealizował wiele tytułów w teatrach słowackich i na Węgrzech, był reżyserem przedstawień w Teatrze TV. Wprowadził na polskie sceny wiele sztuk, m.in. Equus Shaffera, Edukację Rity W. Russela, Dekoratora i Chwile słabości D. Churchilla, Beauty and the Best Boswella, ale także sztuki Williamsona, Cooneya, Toma Kempinskiego, Colline Serreau, Mortimera i Cooke’a, N. Erdmana (Mandat, Samobójca), Wampiłowa czy Gelmana. Wielokrotnie reżyserował sztuki polskich autorów (m.in. M. Choromański, W. Gombrowicz, St. Mrożek, Wł. Terlecki, E. Redliński, K. Orłoś, St. Tym. St. Dejczer). Z prapremier warto wymienić m.in. prapremierę polskiego musicalu Cyrano E. Brylla i P. Rubika (Warszawa), Obrażonych E. Lachnitt, Wodza R.M. Grońskiego w Teatrze Polskiego Radia, Cara Samozwańca Adolfa Nowaczyńskiego, Warunek E. Rylskiego, widowisko Sny, Imaginacje, Idee St. Wyspiańskiego. Reżyserował wielkie widowiska plenerowe i galowe (150-lecie Banku Handlowego w Warszawie, 400-lecie Warszawy, Festiwal Kraków 2000, FAMA i inne).
Tworzył przedstawienia z wybitnymi polskimi aktorami m.in. Tadeuszem Łomnickim, Janem Świderskim, Ireną Kwiatkowską, Marianem Kociniakiem, Czesławem Wołłejką, Andrzejem Kopiczyńskim, Pawłem Wawrzeckim, Wojciechem Pokorą, Krzysztofem Globiszem, Krystyną Jandą, Michałem Bajorem, Grażyną Barszczewską, Jerzym Kamasem, Henrykiem Machalicą, Małgorzatą Foremniak, Jerzym Bończakiem, Ewą Wencel, Ewą Ziętek, Ewą Kasprzyk, Teresą Lipowską, Barbarą Rylską, Pawłem Małaszyńskim i wieloma innymi.
Jego przedstawienia zdobywały liczne nagrody na festiwalach krajowych i zagranicznych, m.in. we Wrocławiu, Łodzi, Warszawie, Opolu, Nancy, Parmie, Zagrzebiu, Schersbergu, Budapeszcie, Toruniu, Bratysławie, Zvoleniu i innych.
W 2011 obchodził 50-lecie pracy artystycznej. 27 marca 2011 w Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu odbyła się premiera sztuki Brat naszego Boga na podstawie dramatu Karola Wojtyły w reżyserii Rozhina. Premierze spektaklu towarzyszyła promocja książki Wybrałem teatr, dokumentującej półwiecze działalności artystycznej Rozhina. 3