Po pierwsze, żeby myśleć o teatrze w sposób całościowy, nie ograniczając się tylko do teatru lalki, który, owszem, ma ogromne tradycje, na których chcę budować, ale może zawężać naszą perspektywę. Tezy mojej koncepcji Teatru Andersena sprowadzały się do takiego holistycznego myślenia o teatrze jako instytucji, która może korzystać z różnych form i wielu tradycji teatralnych, równocześnie bazując na tej tradycji już posiadanej, wypracowanej przez lata. Drugim punktem, a zarazem punktem, który bardzo się sprawdził, było otwarcie się teatru na młodzież i widzów dorosłych. Moim marzeniem jest to, aby widz nie rozstawał się z Teatrem Andersena, aby rozpoczętą z nim w dzieciństwie przygodę, mógł kontynuować przez całe życie.