Ostatnia podróż Andersena to spektakl skupiający się wokół Hansa Christiana Andersena – postaci barwnej i niejednoznacznej oraz na motywach jego wybranych baśni. H. Ch. Andersen pod koniec swojego życia wybiera się w podróż do swego rodzinnego miasta – Odense, gdzie ma odebrać tytuł honorowego obywatela. Opuścił je jako mały chłopiec, szukając sławy. Podczas podróży pociągiem spotyka swój własny Cień. Staje się on, jego przewodnikiem po minionym życiu. Podczas tej wyjątkowej podróży Andersem odkrywa to, co ukryte i wyparte, co jest ciemną stroną jego stłumionych pragnień i uczuć. Odwołując się do jungowskiej koncepcji „cienia”, poznając go, ma szansę stanąć na pograniczu swojej podświadomości, w „przedsionku” duszy.
W spektaklu przewijają się motywy z baśni autora, postaci ważne w jego życiu, pojawiają się pytania na temat osobistych kosztów wyparcia własnej przeszłości, by zdobyć uznanie. Podjęty jest również temat samotności człowieka, którego twórczość jest uwielbiana na całym świecie. Dzięki temu złożonemu portretowaniu postać Andersena znów może łączyć pokolenia dorosłych, młodzieży i dzieci – wszystkich kochających jego twórczość.
Baśnie Hansa Chrystiana Andersena miały w czasach jemu współczesnych moc terapeutyczną, przynosiły nadzieję, zadawały pytania o kondycję człowieka. Chcielibyśmy, aby tym razem postaci i wątki z tych opowieści znalazły odbicie we współczesnych niepokojach zarówno dorosłych, jak i młodzieży, pozwalając nam na chwilę pochylić się nad problemami, z którymi nieustannie się borykamy.
„(…) Według Andersena człowiek, który nie konfrontuje się ze swoim cieniem, staje się zgubioną duszą, a do domu Poezji czy Domu Światła można wejść tylko całym sobą, swoim solidnym, niedoskonałym i ociężałym, posiadającym cień ciałem, które jest siedliskiem pragnień i pasji – tworzyć może ten, kto poznał cielesność, cierpienie (…)”.
[Ursula Le Guin, The Child and the Shadow, 1971]
Ostatnia podróż Andersena to spektakl oparty na projekcie Wycinanki Andersena.
