W ramach przygotowań do spektaklu uczestnicy wzięli udział w warsztatach:
Warsztaty ruchu – oparte na improwizacji ciała, zabawach ruchowych. Nie uczyliśmy się choreografii, tylko poprzez zabawę przy muzyce, poznawaliśmy możliwości naszego ciała.
Warsztaty z teatru plastycznego – budowanie znaków teatralnych, które są uniwersalne na całym świecie – wykorzystanie światła, cienia, folii, latarek, ale też telefonów, które mogą zaistnieć na scenie w budowaniu obrazów scenicznych, ale też włączanie wyprodukowanych przez telefonów filmów (Tik Tok, Instagram)
w przestrzeń teatralną. Tu również równolegle – poznawaliśmy nową formę teatralną
i zastanawialiśmy się, jak ona może wyrazić nas samych. Stawialiśmy kolejne pytania dotyczące uczestników i uczestniczek zajęć, np. jak opowiedzieć o strachu wykorzystując technikę światła i cienia, np. postawiliśmy pytanie – czy czegoś się
boicie? wojny? kryzysu klimatycznego? Jak opowiedzieć o tym za pomocą technik teatralnych? W wyniku konsultacji projektu z młodzieżą wiedzieliśmy, które tematy są szczególnie ważne do poruszenia.
Warsztaty z animacji przedmiotu – wyrażanie emocji, opowiadanie historii wobec kontaktu z przedmiotem. Próbowaliśmy personifikować przedmioty i prezentować różne perspektyw widzenia danej sytuacji. Próba wyrażania siebie poprzez
przedmiot, poszukiwanie możliwości rzeczy otaczających nas przedmiotów, które często są świadkami wielu historii. Równolegle z nowopoznaną techniką teatralną proponowaliśmy młodzieży kolejne tematy do przefiltrowania przez siebie przy pomocy technik teatralnych – świat konsumpcjonizmu, jak „mieć” jest ważne
w obecnych czasach wobec hasła „być”. Jak doświadczenie posiadania bądź nieposiadania sytuuje w grupach społecznych.
Warsztaty teatralne – ćwiczenia i zadania aktorskie miały na celu zbudować krótkie etiudy teatralne, wyimprowizować sytuacje sceniczne. Była to też praca na emocjach
i ćwiczeniach. Równolegle proponowaliśmy młodzieży tematy dotyczące tego – jakich
emocji doświadczają, z czego one wynikają. Krótkie zabawowe scenki będące też zbiorem doświadczeń z pozostałych tematów warsztatów już na tym etapie mogły posłużyć jako materiał do pokazu finałowego. Zależało nam na tym, aby to co padało na warsztatach było spisywane przez młodzież i instruktorów jako budowanie swoistej bazy do stworzenia pokazu spektaklu.
